:-ا

ما به مرگ آرزوهامون عادت کردیم.

بسلامتی کسی که تو خیالمونه اما بی خیالمونه

به افتخار همه ی مادر های مهربان و دلسوز، جوانی هایت را با بچگی هایم پیر کردم
به موی سپیدت مرا ببخش، مادر، ای تمام هستی من!
سلامتی همه مادر ها …

سلامتیه غم که هیچوخت نمیزاره تنهایی یه جایی بریم و همیشه باهامونه

سلامتیه دوست نازنینی که گفت:


قبر منو خیلی بزرگ بسازین…. چون یه دنیا ارزو با خودم به گور میبرم

بـــه ســــــــلامتی

بـــه ســــــــلامتی پسری که,عوضی بازی رو بلد بود !

اما ....

هیچ وقت واسه هیچ دختری امتـــــــحانش نکرد ...

به سلامتی اون رفیقی که یه روز میاد سر خاکم اما نمی تونم جلو پاش پاشم …


اما خیالم راحته که خاک زیر پاشم

به سلامتی اون دلی که هزار بار شکست
ولی هنوزم شکستن بلد نیست...

به سلامتی اون سربازی که تو پادگان از شدت دلتنگی شامش از گلوش پایین نمیرفت ولی عشقش تو رستوران داشت با یکی دیگه شام میخورد…

سلامتیه اونایی که ترجیح میدن یک حقیقت نابودشون کنه تا اینکه یک دروغ الکی آرومشون کنه

یک وقتایی هست که باید لم بدی یه گوشه و جریان زندگیت رو فقط مرور کنی بعدشم بگی :
“به سلامتی خودم که اینقدر تحمل داشتم

به سلامتی سیگار که رفیق نیمه راه نبود و تا آخرش با ما سوخت و ساخت.

به سلامتی کسی که خیانت دید و تنها شد اما هنو تاریخ تولد طرف یادشه

به سلامتی هرچی دختر خــــائنه چون اگر اونا نباشند ..... قدر دخترهای خوبو کسی نمیدونه

سلامتی پسر بچه های قدیم که پشت لبشونو با ذغال سیاه می کردن

که شبیه باباهاشون بشن

نه مثل جوونای امروز ابروهاشونو نازک می کنن که شبیه ماماناشون بشن